Celem gry w ataku pozycyjnym jest doprowadzenie napastników do ich ulubionej sytuacji strzeleckiej. Sposób prowadzenia akcji zmienia się w zależności od tego, który z zawodników gra na pozycji rozgrywającego, który z napastników jest na boisku i jakim systemem gra przeciwnik.

{jcomments on}

Poprzez regularne treningi schematów oraz wiele gier szkolnych i uproszczonych można dopracować świadomie prowadzone ataki pozycyjne. Najważniejsze w ataku pozycyjnym są wewnętrzne zasady, które regulują grę, oraz bodźce wywołujące określone reakcje u wszystkich zawodników. W wielu przypadkach taki stan rzeczy następuje dopiero na skutek wyuczenia się pewnych zachowań, jednak zazwyczaj są w zespole zawodnicy, którzy bardzo szybko przyswajają nowe zadania i „pchają” do przodu pozostałych graczy.

Ćwiczenia w małych grupach w formie zadaniowej

Fragment gry 6 × 3 (pomocnicy i napastnicy na 2 obrońców i bramkarza)

Ćwiczenie bardzo zbliżone do warunków meczowych, intensywne, w którym każdy z zawodników wykonuje określoną funkcję.

Założenia:

• zawodnicy oznakowani czerwonym kolorem rozgrywają piłkę między sobą, czekając na odpowiedni ruch napastników oznakowanych kolorem czerwonym, stojących tyłem do bramki,
• napastnicy współpracują, aby wzajemnie tworzyć sobie miejsce w bocznych sektorach boiska; kiedy pomocnik jest gotowy, aby podać piłkę, napastnicy wykonują ruch na wolne pole, po czym kończą akcję strzałem,
• obrońcy oznakowani kolorem białym mają za zadanie krycia „każdy swego” lub w strefach, w zależności od zadania do wykonania.

Tego typu ćwiczenia intensyfikują pracę napastników, uczą wzajemnej współpracy między atakującymi napastnikami i pomocnikami.

Powyższy fragment pochodzi z materiału autorstwa Leszka Ojrzyńskiego „Metodyka nauczania i schematy rozegrania ataku pozycyjnego w systemie 1–4–4–2” opublikowanego w nr 4 (3/2014) czasopisma „Asystent Trenera”. W artykule znajdziecie dodatkowo:

• ćwiczenia pomocnicze,
• ćwiczenia w formacjach w formie fragmentów gry,
• całościowe ćwiczenie pojedynczych schematów atakowania w formie fragmentów gry z przeciwnikiem biernym i w przewadze liczebnej,
• dowolny wybór wariantu oraz momentu atakowania przez rozgrywających „gra z cieniem”,
• wykorzystanie wyuczonych schematów przeciwko biernie broniącym przeciwnikom w formie gry,
• schematy rozegrania ataku pozycyjnego przeciwko drużynie grającej w ustawieniu 1–4–4–2 w strefach.

Warto również zapoznać się ze spisem treści całego nr 4 (3/2014) czasopisma „Asystent Trenera”.