{jcomments on}Dość często zespół atakujący bardzo statycznie podchodzi do rozegrania rzutu wolnego. Wykonujący rzut wolny przygotowuje się do tego, a w tym czasie reszta drużyny zajmuje odpowiednie pozycje.

Na rysunku nr 1 można zaobserwować, że drużyną atakującą jest zespół w białych koszulkach, a rzut wolny wykonywany jest z okolicy linii środkowej boiska. Jeden z obrońców ustawia się jako jednoosobowy mur. Trzech zawodników drużyny atakującej startuje z okolicy narożnika pola karnego nabiegając na zagraną długa piłkę. Obrońcy kryjąc atakujących poruszają się równo z nimi. Wiadomo, że w prawdziwym meczu na boisku znajduje się więcej zawodników, jednak w tym przypadku chodzi o podanie typowego zachowania w takiej sytuacji, stąd to uproszczenie. 

Rysunek 1.

Jeśli zamiast tego, że każdy atakujący nabiega na zagraną długą piłkę, tylko jeden ruszy w poprzek boiska zmieni to całkowicie dynamikę tego rozegrania. 

Rysunek 2.

Takie zachowanie atakującego wymusi nie tylko ruch obrońcy za nim, ale także ustawienie bramkarza, który również przemieści się. 

Rysunek 3.

Opisany wcześniej ruch napastnika wprowadzi dezorganizację procesu obrony. Dodatkowo stwarza dodatkową możliwość rozegrania rzutu wolnego. Piłka może być zagrana do tego zawodnika, który po jej przyjęciu i obrocie w stronę bramki może oddać strzał. 

Rysunek 4.

Innym rozwiązaniem może być zagranie piłki wzdłuż linii autowej do wbiegającego zawodnika. Wtedy wykonujący zagranie idzie za piłką i wytwarza się sytuacja 2 na 1. 

Rysunek 5.

Kluczem do wszystkiego jest zaskoczenie przeciwnika. Czyli inne niż standardowe zagranie dośrodkowania w pole karne.