Nowoczesny futbol jest szybszy niż kiedykolwiek do tej pory. Wiele zespołów posiada bardzo szybkich zawodników ustawionych najczęściej na skrzydłach oraz w ataku. W związku z tym również obrońcy muszą być coraz szybsi.{jcomments on}

 

 

Cofając się kilka lat wstecz, środkowi obrońcy zazwyczaj byli wysocy, silni i świetnie grali w powietrzu. Oczywiście były również wyjątki, jak np. Fabio Cannavaro, czy też Ivan Cordoba. Dziś, kombinacja szybkości i zręczności w grze obrońców stała się równie ważna, co kiedyś wysoki wzrost i siła.

 

Należy zatem doskonalić te cechy, jeżeli chcemy, aby gra obronna naszego zespołu wyglądała dobrze i aby obrońcy radzili sobie z szybkimi atakującymi przeciwnika. Do tego celu można zastosować poniższe ćwiczenie treningowe doskonalące zachowania obrońców.

 

Organizacja i przebieg


  • W ćwiczeniu jednorazowo bierze udział 2 obrońców, 2 napastników, a potrzebne będą 2 piłki, 2 pachołki i 2 bramki (najchętniej 5x2 m, niekoniecznie z bramkarzami). Można stosować również małe rameczki.
  • Należy wyznaczyć 2 korytarze służące do przeprowadzenia ćwiczenia dla każdej pary zawodników. Wymiary tych prostokątów to ok. 25x10 m.
  • Ustawienie początkowe obrońcy to przeciwległy bramce koniec korytarza.
  • 5 m bliżej bramki, ustawiony twarzą do obrońcy znajduje się napastnik.
  • Obrońca ma piłkę.
  • W pierwszym korytarzu pachołek treningowy jest ustawiony w odległości ok. 2/3 pomiędzy zawodnikiem a bramką.
  • W drugim, pachołek znajduje się mniej więcej w połowie tej odległości.

 

 

Rys. 1

 

  • Ćwiczenie rozpoczyna obrońca zagraniem krótkiego i dokładnego podania po ziemi do napastnika.
  • Jak najszybciej po zagraniu rozpoczyna bieg w kierunku bramki z zamiarem przeszkodzenia napastnikowi w oddaniu strzału.
  • Po otrzymaniu piłki od obrońcy napastnik odwraca się z nią i biegnie w kierunku pachołka treningowego. Nie może oddać strzału dopóki nie minie pachołka.
  • Zadaniem obrońcy jest odbiór piłki bądź zablokowanie strzału z zastrzeżeniem, że musi cały czas pozostać na nogach, a więc wślizgi są tu wykluczone.

 

 

 

Rys. 2

 

  • Zawodnicy powinni zmieniać korytarze podczas trwania ćwiczenia. Trener stara się tak organizować ćwiczenie i rotację zawodników, aby cała drużyna brała w nim udział. W razie potrzeby można ustawić więcej korytarzy wraz z bramkami.

 

Cel ćwiczenia


  • Każdy obrońca, który straci piłkę na własnej połowie będzie wywierać presję na swoich kolegach z zespołu.
  • Ćwiczenie opiera się na byciu aktywnym, wszechstronnym i czujnym, gotowym w każdej chwili do odzyskania piłki od napastnika będącego w uprzywilejowanej pozycji. Przydaje się również, jako nauka bronienia twarzą do własnej bramki.
  • Kolejnym kluczowym elementem jest zachęcanie obrońców do próby odbioru piłki bez wykorzystywania wślizgu. Jest to ważne szczególnie w sytuacji, gdy goni napastnika i jest wielce prawdopodobne, że przy ataku wślizgiem zostanie podyktowany faul, co w konsekwencji może prowadzić do przyznania rzutu karnego i/lub czerwonej kartki dla obrońcy. Pozostanie cały czas na nogach oznacza też, że w przypadku nieudanego ataku obrońca nadal jest „w grze”. Wykonując nieudany wślizg, obrońca tym samym eliminuje się z dalszej obrony w tej akcji.
  • Im dalej od bramki znajduje się pachołek, tym trudniejsze staje się zadanie obrońcy, gdyż napastnik wcześniej może oddać strzał. Jednak, im wcześniej napastnik odda strzał, tym trudniej będzie mu zdobyć bramkę, bo odległość od niej będzie większa.

Nowoczesny futbol jest szybszy niż kiedykolwiek do tej pory. Wiele zespołów posiada bardzo szybkich zawodników ustawionych najczęściej na skrzydłach oraz w ataku. W związku z tym również obrońcy muszą być coraz szybsi.

 

Cofając się kilka lat wstecz, środkowi obrońcy zazwyczaj byli wysocy, silni i świetnie grali w powietrzu. Oczywiście były również wyjątki, jak np. Fabio Cannavaro, czy też Ivan Cordoba. Dziś, kombinacja szybkości i zręczności w grze obrońców stała się równie ważna, co kiedyś wysoki wzrost i siła.

 

Należy zatem doskonalić te cechy, jeżeli chcemy, aby gra obronna naszego zespołu wyglądała dobrze i aby obrońcy radzili sobie z szybkimi atakującymi przeciwnika. Do tego celu można zastosować poniższe ćwiczenie treningowe doskonalące zachowania obrońców.

 

Organizacja i przebieg

  • W ćwiczeniu jednorazowo bierze udział 2 obrońców, 2 napastników, a potrzebne będą 2 piłki, 2 pachołki i 2 bramki (najchętniej 5x2 m, niekoniecznie z bramkarzami). Można stosować również małe rameczki.
  • Należy wyznaczyć 2 korytarze służące do przeprowadzenia ćwiczenia dla każdej pary zawodników. Wymiary tych prostokątów to ok. 25x10 m.
  • Ustawienie początkowe obrońcy to przeciwległy bramce koniec korytarza.
  • 5 m bliżej bramki, ustawiony twarzą do obrońcy znajduje się napastnik.
  • Obrońca ma piłkę.
  • W pierwszym korytarzu pachołek treningowy jest ustawiony w odległości ok. 2/3 pomiędzy zawodnikiem a bramką.
  • W drugim, pachołek znajduje się mniej więcej w połowie tej odległości.

 

Zdjęcie 1.

 

  • Ćwiczenie rozpoczyna obrońca zagraniem krótkiego i dokładnego podania po ziemi do napastnika.
  • Jak najszybciej po zagraniu rozpoczyna bieg w kierunku bramki z zamiarem przeszkodzenia napastnikowi w oddaniu strzału.
  • Po otrzymaniu piłki od obrońcy napastnik odwraca się z nią i biegnie w kierunku pachołka treningowego. Nie może oddać strzału dopóki nie minie pachołka.
  • Zadaniem obrońcy jest odbiór piłki bądź zablokowanie strzału z zastrzeżeniem, że musi cały czas pozostać na nogach, a więc wślizgi są tu wykluczone.

 

Zdjęcie 2.

 

Animacja

 

  • Zawodnicy powinni zmieniać korytarze podczas trwania ćwiczenia. Trener stara się tak organizować ćwiczenie i rotację zawodników, aby cała drużyna brała w nim udział. W razie potrzeby można ustawić więcej korytarzy wraz z bramkami.

 

Cel ćwiczenia

  • Każdy obrońca, który straci piłkę na własnej połowie będzie wywierać presję na swoich kolegach z zespołu.
  • Ćwiczenie opiera się na byciu aktywnym, wszechstronnym i czujnym, gotowym w każdej chwili do odzyskania piłki od napastnika będącego w uprzywilejowanej pozycji. Przydaje się również, jako nauka bronienia twarzą do własnej bramki.
  • Kolejnym kluczowym elementem jest zachęcanie obrońców do próby odbioru piłki bez wykorzystywania wślizgu. Jest to ważne szczególnie w sytuacji, gdy goni napastnika i jest wielce prawdopodobne, że przy ataku wślizgiem zostanie podyktowany faul, co w konsekwencji może prowadzić do przyznania rzutu karnego i/lub czerwonej kartki dla obrońcy. Pozostanie cały czas na nogach oznacza też, że w przypadku nieudanego ataku obrońca nadal jest „w grze”. Wykonując nieudany wślizg, obrońca tym samym eliminuje się z dalszej obrony w tej akcji.
  • Im dalej od bramki znajduje się pachołek, tym trudniejsze staje się zadanie obrońcy, gdyż napastnik wcześniej może oddać strzał. Jednak, im wcześniej napastnik odda strzał, tym trudniej będzie mu zdobyć bramkę, bo odległość od niej będzie większa.