Zdaniem autorów niemieckiego systemu szkolenia utalentowanej młodzieży 50% czasu zajęć z piłki nożnej powinny stanowić różne gry. Podobna tendencja dominuje w Hiszpanii i Holandii, gdzie trening piłki nożnej odbywa się głównie poprzez różne formy gier.

Biorąc pod uwagę współczesne tendencje szkolenia piłkarzy nożnych nawiązujące do naturalnego środowiska gry, wydaje się, że skuteczną formą piłkarskiego treningu są gry pomocnicze charakteryzujące się działaniem w przewadze liczebnej.

Obserwując piłkarskie zawody, można zauważyć, iż zespołowa gra składa się z wielu gier w przewadze liczebnej jednej ze stron, natomiast powiązanie ze sobą tych gier tworzy w konsekwencji grę całego zespołu.

Przykłady gier pomocniczych

Gra pomocnicza 3 × 1 z wyjściem na pozycję

Przebieg gry:

Zawodnicy zewnętrzni starają się wymienić jak największą liczbę podań z założeniem, że nie mogą podać piłki do partnera ustawionego na przeciwległym boku. Zadaniem ćwiczącego ustawionego w środku jest przerwanie gry zewnętrznym. Po przerwaniu akcji środkowy zmienia się miejscem z zewnętrznym, który ostatni dotknął piłkę.

Wariant:

Ograniczona liczba kontaktów.

Gra pomocnicza 6 × 2

Przebieg gry

Zawodnicy zewnętrzni starają się wymienić jak największą liczbę podań. Zadaniem środkowych jest przerwanie gry zewnętrznym. Po przerwaniu akcji środkowi zmieniają się miejscem z zewnętrznym, który stracił piłkę, oraz tym, który mu wcześniej podawał (zmiana dwójkami – odpowiedzialność za podanie piłki).

Wariant:

Jeżeli zewnętrzny podał piłkę po dwóch kontaktach (przyjęcie i podanie), następny musi ją podać w pierwszym kontakcie (z pierwszej) – na zmianę jeden i dwa kontakty z piłką.

Więcej przykładów gier pomocniczych znajdziecie w artykule „Forma gier pomocniczych w szkoleniu piłkarzy nożnych” opublikowanym w nr 1/2017 (20) czasopisma „Asystent Trenera”.

Tutaj można zamówić czasopismo „Asystent Trenera”