Podstawą periodyzacji taktycznej jest zbliżenie treningu do gry. Każde działanie ma przygotować zawodników do meczu. Podstawą budowania ćwiczeń jest taktyczny wymiar gry, wraz z którym jednocześnie trenujemy przygotowanie techniczne, fizyczne i psychiczne.

Punktem wyjścia jest zbudowanie modelu gry, jaki zespół będzie stosował podczas rywalizacji. Sposób gry powinien być zdefiniowany dla czterech podstawowych faz gry oraz organizacji stałych fragmentów gry w ataku i obronie. W każdej z tych faz gra powinna być podzielona na makrozasady (największe części gry odpowiadające taktyce zespołowej), mezozasady (odpowiadające taktyce grupowej lub poszczególnych formacji) oraz mikrozasady (indywidualne zachowania podczas gry).

Podstawowe założenia praktyczne stosowane w periodyzacji taktycznej:

1. Wszystkie ćwiczenia wynikają z przyjętego modelu gry.
2. Przez cały rok utrzymywana jest ta sama struktura mikrocyklu szkoleniowego.
3. Brak kontroli bieżącej i etapowej treningu.
4. Trening bez piłki realizowany tylko indywidualnie.
5. Duża liczba ćwiczeń w jednostce treningowej.
6. Najważniejsze pojęcia w procesie treningowym to zmęczenie (ze szczególnym uwzględnieniem zmęczenia układu nerwowego) oraz regeneracja (specyficzna).
7. Czas pracy i czas przerwy realizowany jest z uwzględnieniem realizacji celów taktycznych ćwiczenia.
8. W treningu nie wykonujemy ruchów innych niż piłkarskie, gdyż mózg powinien ciągle dostawać impulsy specyficzne dla gry.

Rodrigo Vicenzi Casurin i Raul Oliveira wskazali najczęstsze błędy pojawiające się podczas stosowania periodyzacji taktycznej:

1. Nieokreślony, dwuznaczny model gry.
2. Zbyt ogólne planowanie treningu – bez szczegółów.
3. Zbyt ogólny przekaz zwrotny (feedback).
4. Niepoprawny ciąg metodyczny stosowanych ćwiczeń.
5. Zbyt luźna atmosfera podczas zajęć treningowych.
6. Nadmierna koncentracja nad czasem trwania i intensywnością ćwiczeń, a nie nad wymiarem taktycznym działania.
7. Utrata zaufania przez trenera jako lidera grupy. Liderowanie oparte na technicznych kompetencjach lidera, a nie na motywowaniu podopiecznych.
8. Trening zbyt monotonny.
9. Nauczanie ćwiczeń, a nie gry.
10. Kontrola i koncentracja na procesie treningowym, a nie nad poprawą jakości gry.

Więcej w artykule autorstwa „Periodyzacja taktyczna – założenia siedmiodniowego mikrocyklu szkoleniowego w okresie startowym” opublikowanym w nr 5/2015 (12) czasopisma „Asystent Trenera”. W artykule m.in.: przykład siedmiodniowego mikrocyklu szkoleniowego w okresie startowym.

Tutaj można zamówić czasopismo „Asystent Trenera”